இத்
தேனீர்
கோப்பை
நிரப்பிக்
கொண்டிருக்கிறது
நம் ஊடல்
தருணங்களை..
அருகமர்ந்து
ஆறுதலாகிறேன்
உன் நினைவின்
மிச்சங்களுடன்..!
வார்த்தைகளோ வாக்கியங்களோ... எதுவும் நிறைத்து விடுவதில்லை.. உள்ளத்தை...!!உன்னோடு நானும் என்னோடு நீயும் பேசாத தருணங்களை..... மௌனமாக நேசித்துக்கொண்டே இருக்கிறேன் என் மனதோடு (காதல் )மழைக் காலத்தில்...!! சாரல் ஓய்ந்த பின்னும் என் மனம் மட்டும் ஈரமாய்...!!!
3 comments:
nice..
கோவி.. thanks of ur comment..
தேனீர் கோப்பையுடன் அமரும் பொழுது உண்மையில் எல்லோருக்கும் ஒவ்வொரு நினைவுகளின் தூண்டல் இருக்கும். தேனீருக்கு நினைவுகளை தூண்டும் சக்தி அதிகமோ...
உங்களின் கவிதையிலும் அதையே காண்கிறேன்
Post a Comment